May 25, 2017

Jangan pergi

Kadang kadang, aku tak dapat nafikan yang otak aku kosong.

Macam kau masuk satu bilik, empat penjuru, dinding warna putih. Sampaikan mana bucu pun tak nampak sebab terlalu putih.

Kosong.

Dan, begitulah aku.

Kadang kadang, aku ini hanya hidup kerana hidupnya orang sekeliling aku. Mereka ada untuk aku. Bukan aku yang hidupkan aku.

Sedih.

Kadang kadang aku terfikir, ibadat yang aku lakukan selama ini. Tuhan pandang? Tuhan terima? Dosa dosa yang aku buat. Tuhan ampunkan?

Kenapa aku masih rasa kosong?

Rasa seolah olah hilang tujuan hidup.

Tuhan, aku mohon kau jangan pernah lepaskan aku. Aku sudah nampak betapa indahnya aturan Kau untuk aku. Cuma aku mohon, jangan Kau lepaskan aku. Jangan.

Untuk kalian,

Bantu aku cari aku, boleh?